Propozycja nowej zabudowy w obszarze objętym konkursem oparta jest na dwóch skrzyżowanych ze sobą osiach kompozycyjnych. Jedna – wzdłuż torów, na którą nanizane są takie funkcję jak: centrum handlowe, basen rozrywkowy ze zjeżdżalniami wewnątrz i na zewnątrz budynku, pierwsza recepcja hotelu, klinika Praxis, ośmiu-salowe kino, poczta, platformy
ze stanowiskami dla autokarów i busów i parking. Druga oś na przedłużeniu ulicy Dworcowej przecina torowisko zatrzymując się między dwoma XIX. wiecznymi budynkami należącymi
do kolei. Na osi tej występują takie funkcje jak: Dworce kolejowy i autobusowy wraz z centrum handlowym pod peronami i centrum finansowe wraz z salą konferencyjną i hotelem nad peronami. Na skrzyżowaniu dwóch wyżej wymienionych osi rozciąga się plac, na którym znajduje się przeniesiona spod torowiska wieża ciśnień widoczna z wielu miejsc miasta. Do placu możemy dość przechodząc pod ulicą Armii Krajowej. Samo zejście na plac z ulicy dworcowej zostało zmodyfikowane tak, aby jego nachylenie nie przekraczało 5%. Jest to możliwe dzięki temu, iż w obecnej sytuacji przed samym zejściem wyrasta garb piętrzący się do góry, który według projektu został zniwelowany dając samemu zejściu mniejszy kąt nachylenia.

Funkcje związane z dworcami takie, jak: kasy biletowe, informacja, przechowalnie bagażu
w formie szafek, czy WC są integralną częścią tej partii centrum handlowego, która znajduje się w postaci dwóch kondygnacji pod peronami. Pozwala to na skrócenie dystansu pomiędzy kasami, a peronami. Centrum handlowe połączone z dworcami zapewnia mu stały przypływ potencjalnych klientów, którzy przyjeżdżając do Koszalina, albo opuszczając go, zawsze przechodzą przez centrum.

Projekt zakłada zbudowanie nowego peronu od strony ulicy Armii Krajowej, z którego bezpośrednio można dostać się do centrum handlowego. Brak zabudowy pomiędzy peronami, a  ulicą Armii Krajowej we fragmencie na wysokości projektowanego placu tworzy z nowego peronu pewnego rodzaju taras widokowy,
z którego widać wykadrowaną przez projektowany łuk ulicę dworcową i wierzę Katedry Koszalińskiej. Ponadto z peronu, jak
i z okien pociągów podróżni widzą plac i całe odbywające się
na nim życie. Ogródki gastronomiczne, ludzie grający w siatkówkę plażową (zimą w hokeja) na wyznaczonym miejscu na placu, ludzi kąpiących się w basenie i zjeżdżających na zjeżdżalniach wodnych do basenu, ludzi wspinających się po szklanej ścianie budynku centrum, wszystko to widoczne z okien pociągów, albo, w trakcie przesiadki, z peronu zachęcać ma podróżnych do pozostania
w Koszalinie, lub do przyjechania tu innym razem. Wizytówka miasta, jaką mają stać się wymienione wyżej funkcje, widoczna jest również z peronu dla autokarów i busów. Ten ostatni połączony jest bezpośrednio z nowym peronem kolejowym, co w znacznym stopniu usprawnia komunikację w przypadku przesiadek z pociągów na busy i na odwrót. Niewiele różni się sytuacja z peronem dla autokarów. Ten znajduje się bezpośrednio pod peronem dla busów.

Projektowane centrum finansowe z powierzchnią biurową, salami konferencyjnymi i parkingiem jest odpowiedzią na coraz większą dominacje banków pochłaniających funkcje centro-twórcze
w Śródmieściu. Odpowiednie warunki (bliskość węzła komunikacyjnego, parkingi, sale konferencyjne, również z wykorzystaniem sal kinowych, możliwość zlokalizowania punktów obsługi klienta na poziomie 0, koncentracja podobnych funkcji i mnogość funkcji dodatkowych – – hotel, gastronomia, poczta, basen, kino, centrum handlowe) tworzą to miejsce idealnym,
dla banków zostawiając Śródmieście dal funkcji centro-twórczych.